ചുവരുകള്.. മൂകസാക്ഷികള് ..
ഇരുള് വീഴുന്ന കാലഘട്ടങ്ങളിലെക്ക് നടന്നകലുന്ന ഈ ജീവിതയാത്രയില് വിശാലമായ സൌഹൃദത്തിന്റെ തണല് മരം കൊണ്ട് നിലാവെളിച്ചം പകര്ന്നു തന്ന ഇടത്താവളമായിരുന്നു എന്റെ കലാലയം. കുളിര് പാകിയ പുലര്കാല മേഘത്തിന്റെ നീര്ക്കണങ്ങള് പുല്നാമ്പുകളെ തലോടി മാഞ്ഞതുപോലെ, അറിവിന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും വാതയനങ്ങല്ക്കപ്പുറം കലാലയ ജീവിതത്തിന്റെ ആ ഇരമ്പമുള്ള കുത്തൊഴുക്കില് നമ്മുടെയൊക്കെ ശ്രദ്ധ പതിയാതെ പോയിട്ടും ആരുടെയൊക്കെയോ സാന്ത്വനസ്പര്ശത്താല് സ്വയം ആശ്വസിച്ച, ആശ്വസിക്കാന് ശ്രമിച്ച കുറെ ചുവരുകള് ഓരോ കലാലയത്തിലുമുണ്ട്. അനശ്വരങ്ങളായ പ്രണയങ്ങള്ക്കും സൌഹൃദങ്ങള്ക്കും സാകഷ്യം വഹിച്ച കുറെ ചുവരുകള്. ഒരായിരം നാവുകള് നല്കിയാലും പറഞ്ഞൊഴിയാത്ത അനുഭവസമ്പത്തും കഥകളും ഉള്ളറയില് സൂക്ഷിക്കുന്ന വര്ണ്ണശബളമായ ഭൂതകാലത്തിന്റെ ബാക്കിപത്രങ്ങള്. അനേകായിരം പ്രണയിനികളുടെ സംവാദങ്ങളും സ്വകാര്യതകളും ഒപ്പിയെടുത്ത മൂകസാക്ഷികലാണ് അവര്. തിരിച്ചെടുക്കാന് സാധിക്കാത്ത ഒരായിരം സുന്ദരനിമിഷങ്ങള് നല്കി മറഞ്ഞു പോയ ഇന്നലെകളുടെ ശേഷിപ്പും. നാമറിയാതെ ആര